Λοιπόν. Ο καθένας γράφει μια μικρή ιστορία μιας-δυο σειρών. Ο επόμενος αντιγράφει τις τρεις-τέσσερις τελευταίες λέξεις και συνεχίζει μια τελείως διαφορετική ιστορία, σε μέγεθος επίσης μιας-δυο σειρών. Δεν συνεχίζουμε την ιστορία του προηγούμενου. Δεν κλείνουμε ποτέ με τελεία, ώστε να μπορέσει να συνεχίσει ο επόμενος. Π.χ. εγώ ξεκινάω
''Μια φορά κι εναν καιρό ήταν τρια μικρά γουρουνάκια που όλη μέρα κυλιόντουσαν στην λάσπη και έπαιζαν την... ''
Ο επόμενος συνεχίζει ''...και έπαιζαν την τρομπέτα θε'ί'κά. Τόσο καλή ορχήστρα blues ήταν. Ο δε τραγουδιστής τους ήταν σκέτος Σινάτρα. Ώσπου μια μέρα ήπιε τόσο πολύ...''
Ο επόμενος συνεχίζει ''...ήπιε τόσο πολύ νερό που κόντεψε να σκάσει. Τόσο πολύ είχε διψάσει ο Μήτσος από τις σαρδέλες που έφαγε το μεσημέρι. Ξαφνικά αρπάζει...''
Και παέι λέγοντας. Με λίγη φαντασία το αποτέλεσμα θα είναι ξεκαρδιστικό. Ξεκινάω με τα γουρουνάκια:
Μια φορά κι εναν καιρό ήταν τρια μικρά γουρουνάκια. Τα τρια μικρά χοιρινά λοιπόν, τίποτα δεν κάναν όλη μέρα παρά χαριεντίζονταν και κυλιόντουσαν στην λάσπη και έπαιζαν την...