Και τα όνειρα έχουν τιμή...

[tetrakinisimag]

Πριν τέσσερα σχεδόν χρόνια, στο ταξίδι μας στο Βόρειο Ακρωτήρι, μας ήρθε η ιδέα να κάνουμε ένα ταξίδι Αθήνα – Πεκίνο, με την αφορμή των Ολυμπιακών Αγώνων. Το επικοινωνήσαμε, το σχεδιάσαμε, το παλέψαμε, μαζί με αρκετούς που ήθελαν να ακολουθήσουν. Φτιάξαμε διαδρομές, κύριες και εναλλακτικές, επικοινωνήσαμε με πρεσβείες, ανακαλύψαμε συνδέσμους, ανθρώπους που είχαν την ίδια τρέλα με εμάς να κάνουν αυτό το ταξίδι. Μαζευτήκαμε πολλές φορές, για να οργανωθούμε, για να ονειρευτούμε μαζί… Το κάναμε θέμα στο περιοδικό. Το συζητήσαμε με πιθανούς χορηγούς, με κρατικούς φορείς. Το δημοσιεύσαμε μέσα από τα fora.

Τελικά δεν μπόρεσε να γίνει εφικτό. Απλά γιατί οι Κινέζοι απαιτούν να καταθέσεις τη μισή αξία του αυτοκινήτου και του εξοπλισμού σαν εγγύηση! Άλλοι δεν θέλησαν, άλλοι δεν μπορούσαν και ουσιαστικά ακυρώθηκε το ταξίδι. Ένας μόνο από τους συμμετέχοντες, ο Πέτρος Βασιλόπουλος, αποφάσισε να «αγοράσει» την είσοδό του στην Κίνα, πληρώνοντας 15.000 ευρώ σε κάποιο Γάλλο που οργανώνει κάτι αντίστοιχο και έχει τις άκρες.

Μας το είπε. Μας ζήτησε να βοηθήσουμε στο κομμάτι των χορηγών. Εξασφάλισε κάποιους στο όνομά μας. Ξεκίνησε να συζητά με κάποιους άλλους, πάλι χάρη στην επικοινωνία μας μαζί τους. Και σαν… επιβράβευση της ιδέας, της βοήθειας, αλλά περισσότερο της φιλίας που μας δένει – έδενε; - από την εποχή της Κόλα, πούλησε το θέμα του ταξιδιού στο 4Χ4 Magazine! Χωρίς καν να κάνει το κόπο να ενημερώσει τους χορηγούς που εξασφάλισε στο όνομά μας για την αλλαγή αυτή… Ούτε βέβαια αυτούς που μένουν ακόμη σε εκκρεμότητα.

«Δεν το βλέπω έτσι…», δήλωσε ο φίλος μας όταν επικοινωνήσαμε μαζί του. Και πώς να το δει τυφλωμένος από τα λαμπερά αυτοκόλλητα που στόλιζαν το αυτοκίνητό του στη τηλεοπτική παρουσίαση της προσπάθειας; Προσπάθησε να μας πείσει πως θα το έχουν όλα τα περιοδικά – και εμείς – για να μην έχουμε παράπονο. Και φρόντισε να κρύψει περίτεχνα το γεγονός πως φρόντισε να προβάλει το 4Χ4 Magazine ήδη, χωρίς να σεβαστεί τίποτε. Και εμείς τον πήραμε να τον… μαλώσουμε που δεν μας ενημέρωσε να παρακολουθήσουμε τη προβολή του ταξιδιού στη τηλεόραση – ναι, ακριβώς, τόση βλακεία μας δέρνει…

Αγοράζονται όλα τελικά σε αυτή τη κοινωνία; Ή καλύτερα πωλούνται όλα; Η φιλία, η ιδέα κάποιου άλλου, η τσίπα – αν υπάρχει καθόλου… Δυστυχώς για μία ακόμη φορά πέφτουμε θύματα της εμπιστοσύνης που έχουμε δείξει σε άτομα που θεωρούσαμε φίλους. Τόσο σε προσωπικό όσο και σε επαγγελματικό επίπεδο. Δεν πειράζει. Έχουμε αρκετές ιδέες. Τόσες που θα μας μείνουν, όσες και αν ξεπουλήσουν οι «φίλοι» μας, όσες και αγοράσουν οι αντίπαλοί μας. Ας είναι καλά οι αναγνώστες που μας στηρίζουν σε όσα κάναμε και σε όσα θα κάνουμε.